8 mrt. t/m 15 mrt.

Hallo daar, het is wel weer een weekje geweest. Heb een hoop te vertellen, dus doe ik dat gelijk maar even in een keer. Volgens mij ben ik op vorige week dinsdag blijven steken, op de avond dat ik naar een Geg was en in een Datsa heb gereden.
Goed, woensdag kom ik op mn werk en kam gelijk de krant uit op zoek naar de auto advertenties. Dinsdag had ik dat ook al gedaan zonder veel resultaat. Woensdagochtend stonden er een paar leuke autootjes tussen en gelijk gebeld. Was zo’n pagina waar particulieren hun tweedehands karretjes te koop zetten. Ik dus gebeld en afgesproken om gelijk te komen kijken. De kerel van de auto bleek in Parktown te wonen, toch wel gauw een half uurtje rijden over de snelweg vanaf mijn werk. Ik vrij gevraagd, een half uur lang een rotweg gebanjerd naar het werk van Gijs, mijn huisgenoot. Op die weg rijden ze rustig 110 km/u en dan loop je daar te banjeren door de modder. Een fatsoenlijk trottoir hebben ze ook nog nooit van gehoord. Na een half uur in de hitte de auto van Gijs geleend, een kadett uit ’88 naar Parktown gereden. Daar aangekomen natuurlijk direct verdwaald hoewel ik een routebeschrijving had gekregen. Het was ook nog eens bloed en bloed heet, misschien wel 36 graden. Een uur door Parktown gecrost en toen in een wanhopige bui de auto bij een tankstation neergezet en de kerel van de auto opgebeld. Hij zou wel naar mij toekomen zei hij.
Zeker een uur zitten wachten, maar daar had ik niet zo’n problemen mee, even bijkomen van de inspannende rit. Even wat drinken kopen. Eindelijk kwam de verkoper. Een zwarte man samen met z’n broer. We reden samen naar mijn werk. Hij wist de weg terug beter dus reed voorop. Al gauw bleken we de verkeerde snelweg te rijden en kwamen we al ergens buiten de stad uit de kant van Soweto op. Omgedraaid, gewoon met de auto door de middenberm van de snelweg en weer terug. Al vrij snel kwamen we op mijn stage aan, waar een collega even kwam kijken naar de auto. Mark weet vrij veel van auto’s en keek kritisch naar alle punten.
Na een ritje, leek de auto hem wel een redelijk goede koop voor mij. De motor leek hem prima in orde. Toen direct met de twee mannen en een andere collega van mij naar de AA (auto association) gegaan, een soort van ANWB waar ze de auto gingen testen op roadworthy.
Ik kreeg een rapport mee met alle bevindingen. ’s Avonds bekeek ik het rapport grondig en kwam ik tot de ontdekking dat er iets stond aangevinkt bij de remmen en bij oilleak. Daar schrok ik wel even van. De volgende ochtend direct de garage gebeld en de olie bleek aangekruist omdat de olie ververst moest worden en de remmen bijgesteld wat de garage wel even gratis wilde doen. ’s Middags weer met de Afrikanen afgesproken. Het bleken trouwens Nigerianen te zijn die naar Zuid Afrika waren gekomen een paar jaar geleden. Ik zei dat ik de auto zou nemen. Voordat ik met de kerels afgesproken heb ben ik met Robert een andere collega langs de traffic department gereden. Deze organisatie zorgt weer voor het oversluiten van eigendom van auto’s. Ik kreeg een aantal papieren mee die ik en de eigenaar moesten invullen. Daarna naar de bank gegaan met Robert om het geld op te nemen. Een cheque leek ons het beste idee omdat dat geregistreerd staat bij de bank. Mn pinpas overhandigd en de bankbediende ging bellen en doen om het rond te maken. Na een half uur wachten kwam het bericht dat het was afgewezen vanuit Nederland. Weer terug gegaan naar kantoor waar de kerels langskwamen. We bekeken alle mogelijkheden en de Afrikaan kwam met het idee om naar het casino te gaan omdat ze daar makkelijker creditkaarten accepteren. Dat vond ik toch wel een beetje erg ver gaan, dus toch maar weer naar de bank gegaan en geprobeerd om cash op te nemen met mijn creditkaart, misschien dat dit wel zou lukken. Wederom werd mij om heel veel informatie gevraagd, wat mijn moeders meisjesnaam was, adres in Nederland enz.
Het kon weer een half uur gaan duren, dus gingen we maar weer wachten. Na een half uur nog niets gehoord te hebben zijn we maar weer weg gegaan. Ik en Robert weer naar kantoor.
De volgende ochtend belde ik de bank en bleek de transactie wederom afgewezen te zijn. Op kantoor Interpay gebeld, de organisatie van mijn creditkaart, en werd 15 min. In de wacht gezet. Denk niet dat mijn baas dat op prijs zal stellen, maar niets aan te doen. Toen werd mij verteld dat ik maar een limiet van € 1200,- op mijn kaart heb zitten. Helemaal niet aan gedacht. Ik weer naar de bank, nadat ik een half uur langs de weg had gesjokt en de auto van Gijs had geleend en opnieuw een aanvraag ingediend voor een cheque voor het limietbedrag.
Maar weer weggegaan, maar toen ik net bij de auto kwam kreeg ik al een telefoontje van de bank dat het goedgekeurd was. Terug naar de bank voor de cheque. Ook kwam ik ineens op het geweldige idee dat ik misschien wel meerdere keren op een dag kon pinnen.
En inderdaad ik kon ineens 6500 Rand achter elkaar pinnen (€ 800,-).
Terug naar kantoor en om 3 uur naar huis. Snel spullen inpakken en in de auto bij Gijs en Kevin. Ja want we gingen naar het strand. Leuk! En maar 700 km rijden en dat voor een weekendje. Is hetzelfde als een weekendje Zwitserland.
Na een rit van 8,5 uur kamen we eindelijk aan in Sodwana Bay. Onderweg nog een ware krottenwijk gezien. Echt ongelooflijk om te zien. Kilometers met alleen maar krotjes van hout en golfplaten. Overal kleine Afrikaantjes op straat. De andere huisgenoten kregen uitgerekend daar weer pech. Iets met het gaspedaal.
De jeugdherberg bleek een jungleachtig terreintje te zijn met allemaal houten krotjes.
Gaan slapen om een uur of 4. De dames vonden het een geweldig idee om om half 8 op te staan. Een andere kamergenote om 6 uur, dus nachtrust heb ik niet gehad.
’s Ochtends in de auto gestapt, met zn zessen in een volkswagen Jetta uit ’86. Moesten door een soort junglegebied rijden en het laatste stukje door een soort wildpark. We zagen nog een aap voor de auto wegspringen.
Het strand bleek echt een tropisch paradijsje te zijn. Een prachtige baai met overal 4 wheel drives op het strand geparkeerd met duikschooltjes. Een deel van onze groep ging ook duiken maar die waren al vroeg vertrokken. We gingen eerst maar even eten in een strandtentje. Het loopbruggetje lag helemaal aan diggelen omdat er een op was gevallen. De andere huisgenoten namen een breakfastburger, hamburger, met bacon, een gebakken ei. Sommigen namen er zelfs 2. De hele middag op het strand doorgebracht en lekker bruin gebakken.
Aan het eind van de middag terug naar de jeugdherberg. Daar stond een 4 wheel drive klaar van een duikinstructeur en moesten we met zn allen in de laadbak gaan zitten. Met zn 12en in de laadbak over allemaal zandweggetjes ploegend reden we naar een of ander afgelegen meertje. Onderweg allemaal kleine Afrikaantjes die heel graag op de foto wilden.
Het meertje was op zich niet heel bijzonder maar wel een rustig plekje waar we met zn allen gingen zitten met wat bier en chips. In het meertje zwom nog een krokodil, dus niet zo’n goed idee om daar te gaan zwemmen ;-) Na een uurtje of 2 weer terug naar een restaurant. Ik nam een heerlijke lamsbout. Er was nog iemand die het leuk vond om grappen uit te halen en legde een stuk pizza op iemand stoel toen die naar de wc was. Erg grappig. Daarna nog even met zn allen bij het kampvuur bij de krotjes. Ik ging heel vroeg slapen want ik was doodmoe.
Volgende dag uitgeslapen tot 8 uur, uitslapen kan ik namelijk niet meer hier.
Weer naar het strand en lekker gelegen en in de golven gespeeld. Zag nog minihaaitje tussen mn benen door zwemmen. Er schijnen daar ook echt haaien te zitten!
Pas om een uur of 6 weer in de auto gestapt terug naar Jo’burg. Om een uur of 1 waren we weer terug. Onderweg kreeg ik tijdens het avondeten het telefoontje uit Nederland dat mijn tante Henny is overleden. Dat was wel even een schok. Had wel gehoord dat ze in een coma lag en natuurlijk gaat het al wel door je hoofd dat dat het einde kan betekenen, maar toch schrik je wel even en merk je dat je ineens heel ver weg zit. Om een uur of 1 kwamen we weer thuis. Het laatste stuk hadden we lekker kunnen doorrijden.
De volgende ochtend (maandag) weer naar het werk. Ik was erg chagrijnig door al het slaapgebrek, maar dat trok al snel weer weg. Belde de kerel van de auto op die al snel op kwam dagen bij mn werk. Samen met Brian, mn collega, reden we naar het traffic department om alle documenten in orde te maken. Ik gaf de kereld hun geld en bracht ze naar Parktown.
Nog wat gaan eten met Brian en weer terug naar kantoor. Daar meteen een goede all-risk autoverzekering geregeld. Dit was eigenlijk met een telefoontje van 20 min. Waarin ze allemaal vragen stelde al gebeurd. Verder gewerkt en ’s avonds ging ik even tanken met mn nieuwe auto. Toen het pompmannetje de tank volgooide stroomde de benzine er aan de onderkant weer uit. Wat bleek dus, een lek!
De boel maar even laten uitlekken en toen naar huis gereden. Daar bleek de boel weer heel erg te gaan lekken. Op zo’n moment gaat alles door je hoofd, ten eerste denk je dat je opgezadeld bent met een slechte auto, dan denk je hoe ga ik dit regelen met de verkoper en de AA die mijn auto gekeurd heeft zonder dit te vinden. Ik heb de verkoper nog maar even niet gebeld maar de volgende ochtend naar de dichtbijzijnde garage gereden. Hier zeiden ze dat het waarschijnlijk de tank was. Dat zou dus een hoop geld gaan kosten. Zelf deden ze dit soort reparaties niet dus zou er iemand van een andere garage komen die de auto op zou halen.
Ze zeiden trouwens dat het hartstikke gevaarlijk was om met zo’n auto te rijden.
Robert van mn werk heeft me opgehaald en ik ben gewoon gaan werken. ’s Middags de garage opgebeld en tot mijn opluchting bleek het de slang naar de tank te zijn die ze voor 300 Rand, € 40,- all inc. Konden maken, materiaal, arbeidskosten en het slepen naar de garage. Daar doe je het in Nederland niet voor.
De auto opgehaald en weer even flink getankt en gelukkig ging het niet lekken. Heb de kosten ook maar niet op de verkoper verhaalt, had ik gewoon geen zin meer in. Dat was het weer zo’n beetje. Tot volgende week.

Groetjes Hans