15 maart t/m 23 maart Vledder in de bush

Ok, waar was ik gebleven? Vorige week Dinsdag.
Ook afgelopen week is er weer een hoop gebeurd. Vorige week maandag is de benzinelek in de benzineleiding gerepareerd. Het bleek allemaal niet zo erg, totale kosten slechts 300 Rand (= 38 euro) reparatie, slepen en materiaal. Wel te doen toch?
Dinsdag vol enthousiasme in mn autootje gestapt, bleek de motor telkens af te slaan als ik bij een stoplicht kwam. Een collega keek er woensdag naar en toen hij de motorkap open wilde doen, brak die knop onder het dashboard af. Ik kon dus de motorkap niet meer open doen. Lekker handig, als je niet weet of er nog wel genoeg olie en water (in nl koelvloeistof) is. Ook bleek mn rechterachterband een lekje te hebben. Als ik em liet oppompen ging ie 2 dagen mee. Toen begon de moed me een beetje in de schoenen te zakken. Heb de vorige eigenaar gebeld, een Nigeriaan en gezegd wat er allemaal wel niet aan die auto scheelde. Hij zei dat hij daar niets van wist, niets mee te maken had en me sowieso niet kon betalen omdat hij geen geld had. Was natuurlijk ook wel een beetje te verwachten. Ik besloot maar om alles zo snel mogelijk te laten fixen.
Woensdag gelijk maar even naar een of ander bandengarage geweest die mn auto op een constructie reden en em de hoogte inliften. Ze haalden de band los en het bleek een schroefje te zijn wat er nog steeds in zat. Na een half uurtje was de band geplakt. Gelukkig weer 1 probleem opgelost. De kosten slechts 50 Rand (= 6 euro) en dan te bedenken dat 2 van die gasten er een uur mee bezig waren ;-) Ja en dat deed ik allemaal onder werktijd, dat begon ik ook een beetje vervelend te vinden, maar niemand zegt er wat van en ze vinden het allemaal prima dat ik het in orde maak.
Alleen het probleem met de afslaande motor nog niet opgelost. Wel ontdekte ik dat het met de koppeling te maken heeft, zodra ik die een beetje hard indruk (en dan vooral het laatste stukje) dan slaat de motor soms af.
Donderdagavond even bij mn buurman langsgegaan, Innocent. Innocent woont samen met zn vrouw, Descent (zulke namen bedenk je toch niet?) op ons terrein samen met nog een hoop familie in een klein armoedig huisje. Innocent onderhoudt onze tuin en zwembad en repareert dingen in en om het huis. Ik besloot hem even te vragen naar mijn auto te kijken. Gelijk kwam er een broer of vriend of whatever van hem mee die wel verstand van auto’s heeft. Die vriend, broer stelde mn koppeling af omdat die nogal zwaar ging. Volgens hem moest het probleem met de afslaande motor opgelost zijn. Ik moet zeggen dat de koppeling een stuk makkelijker gaat, alleen het probleem was er niet mee opgelost. Ook de afgebroken knop van de motorkap wisten de 2 handige Afrikanen wel wat op te vinden. Met ijzerdraad maakten ze een lus waaraan je kunt trekken om de motorkap te openen. Erg inventief!
Toen werd het vrijdag, de dag dat ik naar het Krugerpark zou vertrekken. Vroeg opgestaan, om kwart over 7 omdat we half 9 zouden vertrekken, bleken er een paar te zijn die het weer erg laat hadden gemaakt en een beetje teveel gedronken, waardoor het een uur later werd. Anyway, de reis ging voorspoedig en na een uurtje of 6 ariveerden we in Pholabwora (ik schrijf het vast verkeerd) een stadje aan de rand van het park. We verbleven in vakantieparadijs Sefapane. Een stuk grond, vol met palmbomen en kleine Afrikaanse hutjes met van die rieten daken waar je met zn vieren in kan slapen. Ik bleek bij 3 anderen in het huisje te zitten uit Pretoria, die ik niet kende. De stichting die mijn stageplek heeft gevonden en woonruimte, stichting UNSA organiseerde ook dit weekend. De voorzitter, Albert van Oudheusden, een oude veteraan die al 30 jaar in Zuid Afrika woont kwam ook langs. Erg gezellig allemaal met zn allen aan een lange tafel eten. Toen ik op het terrein liep zag ik iemand met een camera staan en toen ik goed keek bleken er allemaal apen in de bomen te zitten. Je kon ze tot op een meter naderen, maar toen ik dat deed begon er eentje te blazen, waardoor ik maar weer snel achteruit ging. ’s Middags nog bij het zwembad gelegen en kennis gemaakt met de andere mensen die via UNSA in Zuid Afrika zitten. De meesten kwamen wel redelijk uit onze richting.
De volgende ochtend, zaterdag, werd er om kwart voor 5 heel hard op de deur gebonsd, de wake-up-call. We kregen een kop koffie met hondenbrokken en zaten om 6 uur halfdood in een uitgebouwde jeep (met zn achten).
We reden in 5 minuutjes naar de ingang van het Krugerpark en toen we weer 5 min. In het park reden zag ik al de eerste olifant in de struiken staan. Indrukwekkend als je dat voor het eerst ziet. Weer een kwartiertje later zag ik een aantal zebra’s en giraffes.
Weer wat later, impala’s, waterbokken, schilpadden, buffalo’s, zeearenden, gieren, ooievaars en toen we over de rivier reden zag ik ook krokodillen en nijlpaarden. Is echt indrukwekkend om te zien, zeker omdat het wild is. Even wat backgroundinformatie: Het Krugerpark is een beschermd natuurgebied dat bijna net zo groot is als Nederland. Tegenwoordig is het aangesloten op nog een aantal parken in Mozambique en Zimbabwe, dus het gebied is een stuk groter dan Nederland. In het park mag in principe niets gebouwd worden. Er staan enkele picknickplaatsen en in het midden een complex met een paar hotels. Voor de rest is er helemaal niets op een paar wegen na. Om een uur of 9 gingen we naar een picknickplek om te ontbijten. Heerlijk uitgebreid ontbijt met gebakken eieren en bacon etc.
Toen weer in de truck en weer een heleboel gespot. Groepen olifanten met jonkies, nog meer zebra’s en ga zo maar door. We lunchten bij de olifantenrivier. Een rivier die dwars door het park heenloopt en 600 km lang is. We lunchten in een houten uitkijkpost waarvanuit je over de rivier kon kijken. De rivier zat vol met krokodillen en nijlpaarden die je zag rondzwemmen. Ook zagen we nog een olifant die de rivier overstak. Na de lunch gingen we weer rijden. De gids zei dat we maar 3 km van de grens met Mozambique waren. Er vroegen er nog een paar of we daar niet even heen konden, maar dat mocht helaas niet.
Om een uur of 3 a 4, ik weet het eigenlijk geeneens precies meer gingen we weer terug naar onze huisjes. Daar even geslapen een uurtje en toen wezen eten. Weer heerlijk gegeten en daarna naar de bar, ook op het terrein. Daar bleek Viktor Reinier (vledder uit Baantjer) rond te hangen met zijn cameraploeg van RTL. Ze bleken een goflprogramma in Zuid Afrika op te nemen met een aantal kandidaten waarvan er telkens weer eentje afviel.
Ook filmden ze 3 dagen in het Krugerpark om dat even snel te laten zien in het programma. Wel grappig, sommige meisjes vonden het helemaal geweldig en gingen stiekem foto’s van Viktor maken en hem filmen. Een jongen die iets met media en audio studeerde ging even aanpappen met Viktor en had het voor elkaar dat hij de volgende dag mee mocht met de hele ploeg bij een opname op het golfveld.
De volgende ochtend was het uitslapen. We hoefden pas om 6 uur op. Weer werd er hard op de deur gebonsd en het chronische slaaptekort van de nachten ervoor bleek zn tol te gaan eisen. Geen van allen kon opstaan. Een bak koffie en een stevig ontbijt deden wonderen. Vandaag bleek er een riviersafarie op het programma te staan.
We reden in de jeeps langs een gigantische mijn met een fabriek ernaast naar de rivier, wederom de olifantenrivier. De weg erheen was wel grappig, allemaal heuvels waar we overheen reden. We deden met zn achten net alsof we in een achtbaan zaten en gilden als we naar beneden reden. De chaffeur wist niet wat er gebeurde ;-) Bij de rivier stond een grote boot klaar, zo’n eentje met een platte onderkant. De rivier is namelijk harstikke ondiep. De boottocht was wel aardig, maar niet zo spectaculair als de vorige safari. Onderweg zagen we nog enkel nijlpaarden in de verte en een aantal krokodillen op kleine afstand.
Ook zagen we aan de oefers een aantal buffalo’s en olifanten staan.
’s Middags rond de lunch kwamen we weer bij de huisjes en gingen lunchen.
We hadden nog een paar uutjes om even uit te rusten en even te slapen.
Rond een uur of 3 a 4 reden we met 2 rangers wederom in de jeep naar het park. Midden in het park werd de jeep geparkeerd en gingen we lopen, de zogenaamde bushsafari. De hoofdranger, was echt zo’n typische ranger zoals je die altijd op tv ziet. Met zo’n groen pakje aan en zo’n tropenhoed. Z’n hulp was een Afrikaan die eigenlijk niets zei alleen maar met zn geweer rondliep. Ik vond deze safari ondanks het feit dat ik niet zo heel veel zag het leukste van allemaal. De ervaring om rond te lopen in een gigantisch wildpark met wilde beesten om je heen.
We liepen ruim 4 uur en al die tijd heb ik niet gezien dat ook maar iets met mensen te maken heeft, geen weg, geen afval, alleen ruige natuur. Alleen maar natuur.
Het landschap is over het algemeen heel droog, velden met verdroogd gras en struiken. Bomen zie je bijna niet. Af en toe zie je een meertje, maar doordat de zomer erg droog is geweest zijn er daar nog maar weinig van. Het park ligt bezaaid met gigantische drollen van olifanten, neushoorns, nijlpaarden etc. De ranger kon hieraan precies zien wanneer een beest ergens geweest was. Ook aan de pootafdruk kon hij alles opmaken. Toch zagen we niet zo heel veel. Een zeearend, een gigantische spin en een aantal impala’s. Ook is het park bezaait met termietenheuvels van soms wel 4 meter hoog. De ranger maakte een gaatje en toen zag je de termieten zitten.
Toen beklommen we een bergje zoals er zoveel zijn in het park. Midden in het vrij platte landschap staan deze rotsige heuveltjes. Boven heb je een schitterend uitzicht over het park. Toen we naar beneden klommen hoorden we ineens gebrul. De ranger zei dat het olifanten waren en in de verte kon je ze ook zien tussen het struikgewas door. Hij wilde proberen dichterbij te komen. Langzaam en vooral geluidloos naderden we de groep met olifanten. We gingen met zn allen op een termietenheuveltje staan zodat we een goed uitzicht hadden. Op een gegeven moment hadden de olifanten ons geroken en zag je ze heel hard wegrennen. Toch wel grappig dat een hele groep olifanten wegrent voor een paar mensen.
Na een paar minuten kwamen ze toch weer terug.
De groep met olifanten, een stuk of 6 met jonkies kwam steeds dichterbij.
Ineens riep de ranger heel hard ATTACK, ATTACK!!
Je zag dat de olifanten stopten met lopen. Heel snel moesten we van de ranger weglopen terwijl hij de groep onder schot hield. Toen we weer veilig waren zei hij dat het erg gevaarlijk was geweest en er een ranger 2 weken eerder in een zelfde situatie (groep met jonkies) was vermoord.
We liepen weer verder door het park en de schemering viel. Heel erg indrukwekken om dan rond te lopen in een stuk natuur groter dan Nederland. We kwamen na een slopende toch weer aan bij de jeep en reden naar een picknickplek omheind met houten balken. Daar zouden we veilig kunnen eten. Er was barbeque. Heerlijk gegeten. Tijdens het eten hoorden we een leeuw brullen. Het leek wel alsof ie vlak achter de omheining zat, maar dat was niet zo. Van de big five had ik er uiteindelijk nog maar 2 gezien: olifant en buffel. Leeuw, luipaard en neushoorn ontbraken nog.
Na het eten wilde de ranger toch nog even proberen om de leeuwen te spotten.
Zou toch leuk zijn om die nog even te zien. Met grote spotlights die rondbewogen door het struikgewas reden we in de richting van de brullende leeuw. Plotseling zagen we hem zitten, een prachtig volwassen leeuw. Volgens de ranger het opperhoofd van de leeuwenstam. Pas na 10 min. zagen we dat vlak naast ons nog 2 leeuwen zaten, vrouwtjes. Het tafereeltje werd nog mooier toen de vrouwtjes naar het mannetje liepen en begonnen te stoeien. Of het echt vrouwtjes waren weet ik nog steeds niet. Onze ranger zei van wel, maar een andere ranger zei dat het jonge mannetjes waren.
Helemaal voldaan reden we richting de uitgang en zagen ook nog eens een groep buffalo’s. Ik had ze welliswaar gezien, maar toch leuk om ze nog een te zien in het donker. Onderweg nog een stuk of 20 uilen gezien die op de weg zaten.
’s Avonds nog even in het barretje gehangen. Viktor Reinier was ook weer van de partij. Ik ben vroeg gaan slapen maar de anderen schijnen nog met hem bij hun huisje te hebben gezeten. De volgende ochtend werd ik om kwart voor zeven wakker van de andere huisgenoten die hun bus van 7 uur moesten halen en zich hadden verslapen.
Een paar uur later overkwam mij hetzelfde. We zouden om half 10 vertrekken en om kwart voor 10 werd ik wakker. Maar snel wat gaan eten en met de auto.
Het was trouwens al maandag en ik was vrij vanwege een algemene feestdag hier, human rights day. Ik heb er overigens niets van gemerkt van die rechten want iedereen werkte gewoon. Op de terugweg reden we met 2 auto’s mt huisgenoten, waarvan de andere auto telkens pech kreeg. De radiator was telkens oververhit en stond te koken. Telkens een half uurtje wachten en weer bijvullen.
’s Avonds weer in mijn autootje gereden en het probleem met de motor bleek weer vaker als ooit op te treden. Misschien was het mijn timing of het feit dat de auto het hele weekend niet gereden had, ik weet het nog steeds niet.
Dinsdag weer naar het werk geweest. ’s Middags naar de AA garage voor mijn roadworthy (APK keuring). Hij werd gelukkig goedgekeurd. Het hele probleem met de motor maar 1 keer opgetreden op de hele dag. Heb toch zeker 100 km gereden.
Daarna naar een andere garage geweest om mijn remmen te laten bijstellen. De auto werd weer op een constructie gereden met mij erin en werd omhoog gelift.
De remmen werden aangepast en werkten perfect. Ze zijn toch zeker driekwartier bezig geweest met zn tweeen en toen ik vroeg wat het koste bleek het gratis te zijn.
Heb ze maar 10 Rand (1,20 euro) gegeven als fooi waar ze ontzettend blij mee waren.
Ze gingen helemaal eerbiedig buigen toen ik het gaf.
Dinsdag naar het traffic department geweest onder werktijd om de auto officieel op mijn naam te laten zetten. Na 2 uur wachten bleek dat ik een huurcontract nodig had van het huis waar ik woon. Moet ik de huisbaas weer gaan bellen. Wat een gedoe.
Dat was het weer. Nu zit ik op mn werk en is het tijd om naar huis te gaan.
Vraag me af hoeveel mensen tot hier gekomen zijn ;-)

Groetjes Hans