Een inspirerende reis naar NL en Zuid Amerika

Ik heb een hechte en bijzondere band met mijn zus. Ondanks ons relatief grote leeftijdsverschil hebben we een erg gelijkwaardige verhouding. In zoveel opzichten hebben wij elkaar door moeilijke episodes in onze levens heengetrokken. Een bloedband zorgt voor een speciale connectie en doordat we in zoveel opzichten hetzelfde zijn is 1 woord vaak voldoende.
Zo kwam zuslief in 2007 mij vergezellen in mijn Afrika avontuur. Twee jaar lang gingen we samen het avontuur tegemoet, deelden we nieuwe ervaringen in een vreemde inspirerende wereld. Vanaf dag 1 was ik kroongetuige in het ontstaan van een liefde die ondertussen een diepgewortelde fundering heeft achtergelaten.
Tijdens een reis door Namibië in augustus vorig jaar krijg ik in een stoffig dorp aan de rand van de Kalahari woestijn een telefoontje met het blijde nieuws dat mijn zus en haar vriend serieuze plannen hebben in het huwelijksbootje te gaan stappen. Ook word ik door mijn zus gevraagd haar getuige te zijn.

Op vrijdag 18 februari is het eindelijk zo ver. Na een dag hard werken vlieg ik ’s avonds laat met de KLM vlucht naar Nederland waar ik ’s ochtends vroeg door mijn vader op Schiphol word afgehaald.
Enkele dagen erna zal de bruiloft van mijn zus Liesbeth en haar aankomende man James plaatsvinden, zodoende word ik vrijwel direct als ceremoniemeester en getuige van dit huwelijk in alle drukte van de organisatie opgeslokt.
Op de dag van de bruiloft schijnt het prille voorjaarszonnetje uitbundig terwijl de winter haar laatste koude adem uitblaast. ’s Ochtends vroeg haal ik bij een autoverhuurbedrijf de bruidsauto op die ik gereserveerd heb echter blijkt deze 3 deurs te zijn, wat niet zo handig blijkt voor de bruid bij het in en uitstappen.
In een prachtige zaal van het raadhuis van Amstelveen met een adembenemend uitzicht over de Amstelveense Poel vindt de huwelijksvoltrekking plaats. Aangezien de ambtenaar van de burgelijke stand reeds sinds jaren een kennis van de familie is geeft deze een zeer uitgebreide en persoonlijke speech over het samenkomen van Liesbeth en James. Hij heeft hier zichtbaar veel voorbereidingstijd ingestoken. De dag verloopt verder erg goed. Een compleet team van “helpers” assisteert om de dag tot een groot succes te maken en de dag wordt ‘s avonds beëindigd met de polonaise op live salsa muziek.

Enkele dagen na de bruiloft zit ik alweer in het vliegtuig samen met mijn achterneef Rein richting Suriname. Rein woont in Nederland maar heeft zijn vriendin in Suriname wonen. Zodoende vliegt hij 1 keer per jaar die kant op om daar een maand te vertoeven.
Aangezien de kersverse man van mijn zus in Brits Guyana is geboren en in Suriname is opgegroeid is besloten het huwelijk aan twee kanten te laten plaatsvinden.
Zo vindt er naast het wettig en kerkelijk huwelijk in Nederland nog een kerkelijke huwelijksceremonie plaats in Guyana.
Direct bij aankomst op vliegveld A Pengel valt de uitbundige tropische warmte op me.
Per taxi reizen ik en Rein naar Paramaribo, nog zo’n 45 km rijden vanaf het vliegveld.
Direct valt het slavenverleden en de Nederlandse invloed op bij aankomst in Paramaribo. Overal prachtige monumentale houten panden gebouwd in de Nederlands koloniale stijl. Ik verblijf in een klein bovenkamertje van een hotelletje, gevestigd in een monumentaal pand. Opvallend zijn de vriendelijk- en gemoedelijkheid in Paramaribo. De ietwat defensieve houding, ontwikkeld in Afrika kan ik volledig opzij zetten. Mensen blijken hier niet zo zichtbaar uit te zijn op je geld.
Tijdens de eerste dagen breng ik vooral veel tijd door met mijn achterneef Rein die al twee keer eerder Suriname heeft bezocht en de weg in Paramaribo aardig kent.
Een hoogtepunt is een dagtour per jeep naar de binnenlanden van Suriname. Al direct achter het internationale vliegveld begint dichtbegroeid tropisch bos en houden de voorzieningen al snel op. Her en der zijn nog simpele indianendorpjes te vinden. Dieper de binnenlanden in begint het eindeloze tropische regenwoud van de Amazone. Slechts 1 weg voert vanaf de kustvlakte zo’n 200 km het binnenland in. Vanaf daar is de enige manier van transport per boot of kano. Een andere optie is per vliegtuigje vanaf Paramaribo.

Na een aantal dagen reis ik samen met de zus van James naar Brits Guyana.
’s Ochtends om vier uur word ik opgepikt door een klein passagiersbusje voor een lange oncomfortabele reis naar het buurland van Suriname.
De grens tussen beide landen bestaat uit een brede rivier die alleen per boot kan worden overgestoken. Met een klein houten bootje varen we naar de overkant. Helaas blijk ik op de verkeerde plek te zitten en kom drijfnat aan.
Direct is een groot verschil met Suriname merkbaar. Guyana is zo’n zeven keer armer dan Suriname en dit is ook direct zichtbaar. Het straatbeeld oogt velen malen chaotischer en armoede is overal aanwezig.
Tijdens mijn verblijf in Guyana logeer ik bij de ouders van James. Het houten huis dat door de vader zelf is gebouwd is een drukte van belang. Neefjes, nichtjes en zussen blijven logeren en slapen overal op banken en op de grond. Ik blijk in de bevoorrechte positie te zijn een eigen kamer te hebben hoewel eenieder hier continu naar binnen loopt bij gebrek aan een deur.
Het kerkelijke huwelijk dat in eerste instantie om vier uur ‘s middags zou plaatsvinden blijkt pas rond een uur of zes van start te gaan. Alle nichtjes en neefjes blijken in dezelfde stijl gekleed te zijn met prachtige groen zwarte en witte pakjes.
Ook de aankleding van het avond feest in de tuin van de ouders van James is indrukwekkend. Moeder en tantes zijn weken bezig geweest om alles op tijd in orde te krijgen. Alles in Guyana is een beetje in de Caribische Jamaica stijl. Op elk feest klinkt niets anders dan Reggae en drinken de mannen bijna uitsluitend rum.
Al met al een bijzondere ervaring bij dit huwelijk aanwezig te zijn op twee verschillende continenten.

Per busje reis ik terug naar buurland Suriname waarna ik na een kort verblijf terugvlieg naar Nederland. Slechts twee dagen heb ik daar om bij te komen van het reizen van de vele airmiles en door vijf tijdzones en nog snel enkele vrienden en familieleden te zien.

Ondertussen ben ik alweer ruim een week terug op Zuid Afrikaanse bodem.
Mijn leven hier lijkt aardig op gang te komen. Ik werk nu al enkele maanden als project manager bij de Zuid Afrikaans Nederlandse Kamer van Koophandel en heb het erg naar m’n zin. Het werk is uitdagend en vooral heel divers. Ook zal ik in juni een nieuwe deeltijd studie (ontwikkelingsstudies) oppakken. Na zovele reizen en ervaringen in ontwikkelingslanden heb ik een sterke interesse ontwikkeld in het terugbrengen van armoede. Hierbij ben ik groot voorstander in het overdragen van verantwoordelijkheden, uitgaan van de wensen van lokale bevolkingen en promoten van eigen initiatief in de vorm van ondernemersschap.