Ghana

Daar zit ik dan, achter m’n bureautje in een plakkerig heet halfdonker kamertje dat m’n nieuwe thuis moet zijn. Kakkerlakken zo groot als mestkevers rennend over het aanrecht en douchen onder een koud miezerig straatje water.
Trossen bananen en mango’s aan de bomen in de tuin, kokosnoten langs de straat.
Geïmproviseerde houten bouwseltjes langs de weg waarin eieren per stuk worden verkocht, beltegoed per 20 eurocent en ongekoelde gegrilde vis.. Langs de weg stinkende afwateringskanaaltjes vol met bruin troebel water dat loopt te broeien onder een bloedhete tropenzon. Dit is Ghana. Dit is mijn nieuwe directe leefomgeving.
De afgelopen 3 weken kan ik omschrijven als intens, confronterend, inspirerend maar vooral heel veel aanpassen. In het bijzonder de eerste week was ontzettend moeilijk.
Direct bij het verlaten van het vliegtuig wordt al duidelijk dat ik niet op de luchthaven van Johannesburg geland ben. Met een gammel trappetje verlaat ik het vliegtuig en loop een plakkerige nauwe aankomsthal binnen waar het verf van de muren afbladdert.
Al heel snel besef ik dat ik nooit eerder onder primitieve omstandigheden geleefd heb.
Zuid Afrika is een eerste wereld land met primitieve Afrikaanse eilandjes veilig weggestopt uit het zicht. In Ghana vind je deze armoede overal.
Mijn eerste grootste irritatie is de enorme herrie overal. Aan alle kanten van mijn kamer herrie, schallend uit gigantische boxen van openlucht kroegen en kerken waar gospelkoortjes het geluidsmaximum van de installaties uittesten en duivels worden uitgedreven. Aangezien zo’n beetje alles went nam het aantal uren slaap gestaag toe in de afgelopen weken.
De Ghanesen zijn heel open en een heel stuk eerlijker dan de zwarte Zuid Afrikaan.
Communicatie gaat vaak op een hele kinderlijke manier en meestal na een minuut of 2 wordt er al om je telefoonnummer gevraagd. Hier op ingaan is een fout die je slechts 1 keer maakt, je wordt namelijk continu gebeld en gesmst.
Een vriendschap met een “obruni” oftewel blanke geeft erg veel status en (financiële) voordelen.
Het is af en toe treurig om te zien dat bijna alles wordt geimporteerd hier. Ananassap komt uit Engeland en is veel te duur terwijl er overal gigantische ananassen aan de bomen hangen. Het is jammer dat Ghana een dumpplek is geworden voor het Westen. Liever zou ik het andersom zien. Ghana is immers een heel vruchtbaar land met veel potentie.
Mocht je je afvragen waar de Nederlandse auto's van 15 jaar geleden gebleven zijn, ze rijden hier vrolijk rond in Ghana met de NL stickers er nog op inc. plaatjes van de oorspronkelijke dealer "Van de Ven in Oirschot" er nog op.
Ik woon in een soort community complex welbekend als het obruni-huis (blankenhuis). Ik woon daar samen met Egyptenaren, Spanjaarden, Fransen, Amerikanen, Zambianen, Canadesen, Cubanen en Litouwen.
Een erg gezellige bedoeling en de meesten hebben een eensgezinde instelling.
Wat betreft werk ben ik direct in het diepe gegooid en diende er na mijn eerste week al een rapport gepresenteerd te worden. De verwachtingen zijn hoog en de druk evenzo maar ik doe mijn best. Mijn enige en Ghanese collega Mansa kan ik het goed mee vinden.
Mansa is een goedgeschoolde en initiatiefrijke vrouw van in de 40.
Al met al begin ik mijn draai zo langzaam te vinden. Dat neemt niet weg dat ik af en toe nog behoorlijk down ben. Het hoort er bij. Ondertussen maak ik elke dag weer iets nieuws mee en groei ik.

Ik heb wat filmmateriaal van mijn leven hier in Ghana op youtube gezet.
ALs je op de volgende links klikt kun je de filmpjes zien:
http://www.youtube.com/watch?v=tI8swO_ZeKU
http://www.youtube.com/watch?v=CoipUxjRq0o
http://www.youtube.com/watch?v=lihS7AiEJrY
http://www.youtube.com/watch?v=7E1ar_3TCOg
http://www.youtube.com/watch?v=7E1ar_3TCOg
http://www.youtube.com/watch?v=GmqpzrWmFoU
Er komt snel weer een update.
Hans