April update

Mijn vorige verhaal schreef ik liggend ziek in bed. Gelukkig ben ik weer redelijk snel opgeknapt van de tick bite fever. Was toch wel even heel vervelend. Kreeg een dikke bult in m’n lies waardoor lopen zeer pijnlijk was. Daarbovenop hoge koorts en niemand verder thuis. Maar na een paar dagen ging het al snel beter en kon er weer gewerkt worden.
Enkele weken geleden heb ik gequadbiked met 2 andere Nederlanders. Voor nog geen 20 euro konden we de gehele dag quadbiken inc. braai. Het was geregeld via een kennis van een van de andere jongens.
We reden ’s ochtends naar zijn huis waar het hele zaakje op een trailer werd geladen en we naar een natuurgebiedje vlakbij Krugersdorp reden, een uurtje rijden. In het begin was het wel even wennen. Ik denk dat je een quadbike het beste kunt vergelijken met een crossmotor, maar dan met 4 wielen.
We reden door heel ruig terrein. Op een stuk moesten we door een halve meter modder heen waardoor we uiteraard allemaal wel een keer vast kwamen te zitten en onder de modder kamen te zitten. Het terrein wat we bereden lag in een wildpark waardoor er bokjes en zebra’s om ons heen liepen. Het was een mooie ervaring, zeker voor herhaling vatbaar.

Ik ben sinds enige tijd betrokken bij een weeshuis in Soweto. Soweto is de bekendste township van Zuid Afrika waar veel geschiedenis geschreven is. Officieel wonen er in deze township een miljoen mensen maar onofficieel zeker het drievoudige. Je merkt altijd direct een groot verschil als je deze township binnenrijdt t.o.v. andere wijken in/bij Johannesburg. Direct overal mensen op straat en een heel levendige sfeer. Veel mensen die opgegroeid zijn in Soweto en een redelijke baan hebben gevonden in de rijke noordelijke buitenwijken blijven elk weekend trots terugkeren naar hun geboortegrond. Zo zie je in de kleine simpele straatjes regelmatig dikke auto’s staan.
Een paar weken geleden heb ik Liesbeth, Koen en een vriendin Seipati, meegenomen naar het weeshuis.
Hoewel ik hun gewaarschuwd had dat het zien van de kleintjes nogal schokkend kan zijn kwam het voor allen toch hard aan om de kleine baby’s te zien liggen, veelal HIV besmet en geen moeder. Het is mooi om te zien hoe deze kleintjes opleven als je ze ook maar een klein beetje liefde en aandacht geeft. Na deze confrontatie nam ik ze mee naar Jonathan, een Congolese jongen van 16 (op z’n 12de moeten vluchten uit zijn land nadat zijn familie voor zijn ogen is neergeschoten). Jonathan is een hele bijzondere jongen en ik heb mezelf als missie aangenomen om hem zoveel mogelijk te helpen. Hij is namelijk zeer creatief. Hij schildert, schrijft scripts voor toneelstukken en schrijft over het leven. Als je zijn verhalen leest lijkt het alsof hij tientallen jaren ouder is dan zijn werkelijke leeftijd. Hij wil graag filmschool gaan doen na zijn middelbare school en documentaires gaan maken.
Seipati maakt documentaires en was de uitgewezen persoon om met Jonathan in contact te brengen. Ze was erg onder de indruk van de jongen en kwam direct met allerlei plannen om hem in een documentaire te betrekken. Ze gaf hem als opdracht mee een script te schrijven over het WK 2010 dat in Zuid Afrika gehouden zal gaan worden. Ik heb afgelopen weekend het script bij Jonathan opgehaald en bij Seipati afgeleverd. Het is nu even afwachten wat er mee gaat gebeuren.
Jonathan en 7 leeftijdsgenoten wonen in een huisje op het terrein met een sociaal werkster als soort van moeder erbij die over de jongens waakt. Ik vind het altijd erg leuk om er rond te hangen en met de sociaal werkster te praten. Ik heb ondertussen een formulier ingevuld en zal wat werk voor het weeshuis gaan doen zoals fundraising, met de kinderen spelen en het big brother big sister programma. Dit houdt in het kort in dat je af en toe 1 kind meeneemt naar buiten en van alles en nog wat laat zien zodat het kind wat meer van de wereld ziet behalve het weeshuis.

Helaas moest ik wederom koninginnedag missen dit jaar, echter heb ik het wel kunnen vieren op de Nederlandse ambassade afgelopen zaterdag. We kwamen er aanzetten met een man of 20 (van ons werk) en er bleken zo’n 200 a 300 Nederlanders rond te lopen. Het feest werd gehouden in de tuin van de ambassadewoning. Er waren verschillende tafels waar poffertjes, bitterballen, Nederlandse kaas, nasi en saté en haring konden worden gehaald. Het was een geslaagd feest bij een tropische temperatuur van bijna 30 graden. We deden ons uiteraard flink tegoed aan het gratis eten en bier en voor we het wisten was de dag alweer voorbij. Halverwege de dag werd nog even met z’n allen het Wilhelmus gezongen. Mooi om te zien hoe jong en oud het naar z’n zin had en om doorgewinterde Nederlandse emigranten te spreken. Ik nam mijn Zuid Afrikaanse vriend Brian Mphalele mee die het wel mooi vond om nu eens een Nederlands feest mee te maken. Heel vreemd om ineens zoveel Nederlanders om je heen te hebben en om een biertje in het Nederlands te bestellen, iets dat toch al bijna 1,5 jaar niet gebeurd is. Hoe was jullie koninginnedag?
Ik en een Nederlands stelletje van mijn werk konden bij Brian blijven slapen. Na het ambassadefeest nam Brian ons nog mee naar “house 22 in Sunnyside, Pretoria” een zeer zwarte uitgaanstent. Een woonhuis omgebouwd met allerlei kamertjes met banken erin en een barretje. De tuin stond vol met tafeltjes en stoeltjes en kampvuren. Heel geslaagde avond. De volgende ochtend na een verfrissende duik in het zwembad weer richting Jo’burg gereden.

Ik heb alweer een relatie achter de rug van welgeteld 5 dagen. Helaas heeft het niet gewerkt.
Ik had het meisje, of eigenlijk vrouw al (ze is 27) al eens eerder ontmoet in een bar in Melville. Ze is een radiopresentatrice en heeft enkele keren per week haar eigen show. Twee weken terug tijdens mijn vaste jazz-woensdagavond kwam ik haar weer tegen en sloeg de vonk over. Ook nog een keer bij haar thuis wezen eten en zij bij mij thuis. Ze vroeg me of ik haar vriendje wilde zijn en daarop heb ik ja geantwoord echter in de dagen erna zijn er wat dingen gebeurd die mij hebben doen beseffen dat het niet gaat werken.
Het is jammer, maar beter zo.

Deze week barst van de feestdagen. Maandag was een Zuid Afrikaanse feestdag “Freedomsday” waarop de afschaffing van de appartheid wordt gevierd. Helaas moest ik werken. Ook gisteren op koninginnedag moest ik werken. Vandaag (hemelvaartsdag) werk ik vrijwillig. Zo kan ik mooi weer wat overuren sparen.
Ik ben de afgelopen 2 weken op MCP cursus geweest. Dit is een cursus van Microsoft waar op alle ins en outs van windows wordt ingegaan. Ik wil zo snel mogelijk het examen gaan doen. Je houdt er een microsoft certificaat aan over.

Dat is in het kort wel een beetje mijn ervaringen van de afgelopen weken. Al met al toch wel weer een hoop meegemaakt. Liesbeth zit op dit moment in Cape town met haar Koen.
Ik hoop van jullie ook te horen en foto’s van koninginnedag of andere gebeurtenissen graag mailen!

Groeten Hans