Lesotho (1500 km) en meer

Beste familie, vrienden, enz enz.

Ik was blijven steken in Mokapane, Limpopo dus vlug weer verder naar de volgende avonturen. Het gaat super tussen mij en Jeanette. We zijn ondertussen alweer bijna 4 maanden samen.
Ik woon nog steeds bij het britse echtpaar en op het werk is er ook niet zo heel veel veranderd. Wat wel spannend is, is mijn laatste avontuur in Lesotho.
Op goede vrijdag hebben ik, Jeanette, Gijs en Joost mijn auto volgeladen, de tank volgegooid en richting Freestate gereden. Een toch van alweer gauw zo’n 5 a 6 uur rijden. Gijs had even geregeld dat we in een lodge in Fickburg konden slapen en rond een uur of half 6 kwamen we aan bij het lange zandpad richting de lodge, 12 km dirtroad. Daar aangekomen waanden we ons werkelijk in de jaren 60.
Een compleet hippiedorp werkelijk in de middle of nowhere, buiten telefoonbereik.
De mensen liepen er in gewaden, en we aten onder het genot van de marihuanadampen die er hingen en jaren 60 muziek. De opperhippie, de baas met een wit gewaad en lange staart runde de toko en liep ons over te halen een nacht langer te blijven zodat we het langverwachte hippiefeest van de dag erna niet zouden missen.
Eerst waren we enthousiast toen we de feestlocatie zagen maar het was wel weer al te hippie-achtig waardoor we besloten de volgende dag te vertrekken. We sliepen in een slaapzaal die we deelden met onze medehippieslaapzaalgenoten. Een soort zolder met naast elkaar zelfgetimmerde bedjes. Het had zo z’n charme.
De volgende ochtend wederom het lange zandpad af op weg naar Lesotho, een toch van weer zo’n 5 a 6 uur. Na nog vele zandweggetjes, vage grensposten waar we de enige passeerders van de hele dag waren en vele slingerende bergweggetjes kwamen we aan in Malealea, Lesotho een nederzetting in de bergen zonder electriciteit, waterleiding, telefoonbereik (zowel geen vast als mobiel) en geasfalteerde wegen.
De bewoners van het dorpje wonen in koeienstronten hutjes en lopen rond in kleden.
De lodge die wordt gerund door zuid afrikanen hangt aan elkaar van creativiteit.
3 uur per dag is er electrictiteit die wordt opgewekt via zonnepanelen en een generator.
Tijdens deze uren kan er een klein gloeilampje op de kamer worden aangezet.
Er wordt gekookt op gasflessen en ook het douchewater wordt verwamt met een geisertje dat op een grote gasfles is aangesloten.’s Avond een heerlijke braai met eten dat we vanuit Zuid afrika hadden meegenomen. We hadden slechts een steak van 2 kg voor 4 man, kortom minder vlees dan we gewend waren, maar gelukkig hadden we ook nog een boerenworst van een halve meter.
We dronken plaatselijk Maluti bier in het barretje en hier kwam ik tot mijn grote verbazing Thijs, de ex van mijn buurmeisje uit Nederland tegen, iets dat je toch net niet verwacht als een plek als Malealea.
Eerste paasdag trokken we per paard de bergen in. Dit keer geen rechte zandweggetjes maar smalle, stijle bergweggetjes. De eindbestemming was een heuse waterval van 50 meter. Uiteraard had ik weer het eigenwijze paard dat niet altijd wilde luisteren, maar nadat de baas mij zijn zweep te leen gaf wilde het paard ineens prima luisteren.
Ook die avond weer de nodige Maluti’s en Jeanette die heerlijk voor de mannen ging koken. Na het eten verdeelde zij de taken en mochten de mannen afwassen en afdrogen.
Nog het dorpje ingeweest met Jeanette waar we bij de plaatselijke supermarkt snoepjes voor de plaatselijke jeugd insloegen, supermarkt was niet meer als een kamertje met 3 planken aan de muur met van rechts naar links bovenaan beginnend: 3 emmers, 3 stukken zeep, 3 pakken maandverand
2e plank: 2 pakken koekjes, 3 pakken rijst
etc etc.

Jeanette kreeg nog 100 huwelijksaanzoeken van de mannen en een oudere vrouw wilde haar uithuwelijken aan haar zoon totdat ze mij zag en me met een boze blik ging inspecteren. Toen ze zag dat ik geen ring om mijn vinger had wilde ze weten wanneer ons huwelijk zou plaatsvinden.
We liepen nog langs wat hutjes waar Jeanette haar haar liet vlechten.
Toen we maandag wilde vertrekken bleek de auto ineens niet meer te willen starten. Waarschijnlijk een accu-probleem. De lodge zette haar accu in de auto en zodra de motor liep werd mijn accu weer teruggeplaatst. Onderweg op het 8 km zandweggetje sloeg de motor af maar met heel veel moeite wisten we em toch weer te starten.
Kortom we hebben de hele weg met een draaiende motor gereden en zelfs getankt.
Er gebeuren daar in het dal vreemde dingen, zo schijnt daar het hoogste aantal blikseminslagen ter wereld te zijn en alle apparaten met een batterij sloegen op hol.
Zo vertelde een hippie die we daar ontmoetten dat hij normaal 50 foto’s maakt met zijn toestel en het toestel nu na 100 foto’s nog aangaf dat de batterij 100 % vol was.
Vervolgens stopte hij de batterijen in de lader, maar na 2 sec. ging het laadlampje uit omdat de batterijen vol waren. Toch wel vreemd en onverklaarbaar.
Onderweg bij een tankstation ben ik eens gaan kijken voor een nieuwe accu. Er stond daar toevallig een wagentje van de roadassistance (wegenwacht). Zij verwezen mij door naar een gesloten garagedeur verderop waar ik maar op moest kloppen. Toen ik dat deed deed er een geirriteerde aziaat open met achter de deur een of ander schoenenwinkeltje, maar hij had ook nog wel een accu voor me staan. Die heb ik in de auto gezet samen met de mannen van de roadassistance, waarna alles weer goed werkte. Dat was het Lesotho avontuur wel zo’n beetje samengevat.
Het begint hier aardig herfst te worden, de blaadjes vallen en ik heb dit weekend zelfs voor het eerst in 4 maanden een trui moeten aantrekken, maar ook niet zo heel gek op 3000 meter. Ik hoop dat met jullie alles goed gaat in het verre Holland.

Groeten Hans