limpopo en meer (800 km)

Beste mensen,

Werd ondertussen weer eens tijd om mijn site wat te updaten.
Als ik het vorige verhaal teruglees lijkt het wel een half jaar geleden.
Ondertussen heb ik een auto op de kop getikt, een Volkswagen Fox (vergelijkbaar met de Jetta) 17 jaar oud, maar in topconditie. De vorige eigenaar die ik via via gevonden
heb heeft em goed onderhouden. Zelfs elke tankbeurt sinds 1989 is vastgelegd met precies bijgehouden hoeveel km op een tank, noem het maar op. Vorig weekend toen ik de auto net had ben ik even met Jeanette weggeweest naar Limpopo, een provincie naar het noorden toe. 800 km gereden in 2 dagen en nog een wildpark met onverharde wegen en dat ging allemaal goed met mijn bak.
In Limpopo krijg ik altijd het echte Afrika gevoel. Van dat rode zand en busherige omgeving met op de achtergrond bergen.
We hebben overnacht in Mokopane (Potgietersrus is de Afrikaanse naam). We zaten daar in een lodge die gerund werd door regte Afrikaners dus die keken wel weer enigszins op dat ik met een Zwart meisje aan kwam zetten, maar daar trek ik me ondertusen al niet zoveel meer van aan. De volgende dag dus het wildpark gedaan, urenlang rondgereden over van die onverharde rode zandweggetjes. Niet zo heel veel gespot, zebra’s, bavianen en kudu.
Gisteren ben ik met Jeanette en nog wat andere vrienden naar Soweto geweest, de beroemde Township waar de hele vrijheidsstrijd begonnen is. We hebben daar een college van Jeanette opgezocht, was wel even zoeken daar maar uiteindelijk hebben we het huisje gevonden. Ik vind het toch altijd wel heel gaaf, the streetlife op dat soort plekken. We hebben daar een tijdje op straat rondgehangen en met de kinderen gespeeld, gelijk negertjes op mn schouders, echt gaaf. Toen gingen we even rondlopen en warden we aangesproken door een groepje jongens die rondhingen in een oude auto. Gelijk allemaal vragen en zich voorstellen en “ brother dit en brother dat” en ik moest zeker weer terugkomen. Daarna nog naar een monument geweest waar een klasje meisjes uitbundig voor ons ging zingen. Gelijk Jeanette en nog een andere meisje van on ser tussen staan en uitbundig meedoen. Zo expressief met van die brede glimlachen dat kennen we in Nederland bijna niet.
Anyway dat was in het kort wat ik heb ondernomen. Het werk gaat goed, alleen erg druk de laatste weken, maar probeer maar gewoon het hoofd koel te houden.
Met Jeanette en mij gaat het ook super. Echt geweldig hoe goed het klikt tussen ons.
Door haar worden mijn ogen geopend voor dingen waar ik altijd mijn ogen voor heb gesloten, bijvoorbeeld de verhalen over haar jeugd dat er geen geld was voor een nieuwe tandenborstel of dat ze met honger naar school moest. Het is echt een eyeopener als het zo dichtbij komt. Het is de bedoeling dat we binnenkort samen een ochtendje of dagje per week vrijwilligerswerk gaan doen in een weeshuis.
Dat was het wel weer even.

Hans