januari-maand update

Het moest er weer eens van komen. Een nieuwe update.
Ik heb eigenlijk niet zo heel veel inspiratie om te schrijven. Na mijn laatste update is er niet zo erg veel meer ondernomen aan mijn kant. Nieuw jaar heb ik op de 7th street in Melville gevierd, mijn favouriete uitgaansplek. Melville is een openminded buurtje niet ver van waar ik woon. Daar gebeurt het allemaal.
Het leukste straatje is 7th street met zeker een tiental kroegjes die in het weekend afgeladen vol zijn.
Het volk dat naar Melville gaat is veel interessanter/openminded dan elders. Ook vind je hier geen witte of zwarte kroegen maar zijn beiden in normale proporties verdeeld. Oud en nieuw was geweldig, met uitbundig veel vuurwerk. Ik had nog even op straat een vuurwerkpakket gekocht voor omgerekend 5 euro.
Achteraf hoorde ik dat vuurwerk in het geheel niet verkocht en afgestoken mag worden in Zuid Afrika maar zoals met vrijwel alles liggen theorie en praktijk meestal mijlenver uit elkaar, helemaal als je bereid bent een agent er een paar rand voor te geven. Maar goed dat hoorde ik weer achteraf.
Op 2 januari kwam lieve zus Liesbeth weer aan in Zuid Afrika. Het was weer even wennen voor haar van -5 graden naar + 30 graden. Ik had haar stiekem toch wel een beetje gemist. Enkele dagen later kwam Koen weer aan op Zuid Afrikaanse bodem. Goed hem weer te zien.
In mijn vorige update sprak ik over Tim, een parachute spring instructeur, die ik in Lesotho heb ontmoet.
Eind december ben ik op uitnodiging van hem wezen kijken op vliegveldje Wonderboom, vlak boven Pretoria naar parachutisten. Ook ben ik meegeweest in hun vliegtuigje om het gedeelte vanuit de lucht te kunnen zien. Ik was en ben nog steeds erg enthousiast over het parachutespringen echter laat mijn financiele situatie het volgen van een cursus op het moment niet toe. Het halen van een parachutespring brevet A houdt in dat je eerst 10 sprongen met instructeurs doet en een afsluitende toets (= sprong). Vervolgens moeten er nog 15 sprongen worden gedaan waarbij iemand met een bepaald certificaat aanwezig moet zijn in het vliegtuigje. Eerst maar eens sparen en dan zien of de interesse nog steeds zo groot is.

De januari maand is voorbijgevlogen. Ik heb een aantal nieuwe mensen ontmoet, ik ben vaak uitgeweest
en een aantal keren gehiked. Vorig weekend heb ik gehiked in een natuurgebied (Suikerbosrand) op 45 min. rijden van Johannesburg. Prachtig natuurgebied met glooiende groene heuvels en struiken. ’s Avonds bleek ik echter weer eens flink verbrand.

Vooruitzichten: Tim (goede vriend uit Nederland) komt volgende maand naar Zuid Afrika. Ik kijk er echt ontzettend naar uit. Plan is om samen ook een beetje te gaan rondreizen hoewel mijn vrije dagen redelijk schaars zijn, maar een week vrij nemen (=9 dagen inc. Weekenden) zit er wel in.

Qua werk heb ik het echt wel een beetje gezien waar ik nu zit. Daarom heb ik ook aangegeven overgeplaatst te willen worden naar een andere afdeling. Mijn voorkeur gaat uit naar een Duitse helpdesk om zo mijn Duits een beetje op te halen. Bijzonder uitdagend is het niet maar de banenmarkt is hier helaas niet zoals in Nederland en er heerst een positieve discrimatie (Black Economic Empowerment) die bedrijven verplicht stelt een minimaal percentage zwarten in dienst te nemen. Maar goed ik kom er wel. Ik bikkel nog even hard door en zie de toekomst positief in.

Hoe sta ik nu zelf in het leven: Tja ik heb ontzettend veel meegemaakt in het jaar en 2 maanden die ik nu weg ben uit Nederland. Ik ben veel met mezelf bezig geweest, ben mezelf erg vaak tegengekomen en mezelf veel vragen gesteld als wat ik wil bereiken, van het leven verwacht en hoe Zuid Afrika in dat plaatje past.
Ik moet zeggen dat deze vragen nog niet geheel zijn beantwoord maar stapje bij stapje kom ik verder.
Ook hangt een en ander uiteraard af van externe factoren zoals bijvoorbeeld de politieke situatie in dit land. Het kan echt werkelijk alle kanten uit hier, of het wordt een verschrikkelijke puinhoop of dit land ontwikkelt zich tot een welvarend land. Toch denk ik dat de grote ongelijkheid nog lang aanwezig zal zijn hier.
Ik onderzoek nog steeds de mogelijheden tot het doen van vrijwilligerswerk. Ik heb onlangs een Nederlander ontmoet die werk doet in de townships rondom Johannesburg. Hij is oorspronkelijk leraar van beroep en coacht leerlingen op township scholen. Ook ben ik in contact geraakt met een jongen die in een landelijk gebied hier een cultureel centrum opstelt waarin een Afrikaanse kunst markt en theatertje worden gefaciliteert. Het is de bedoeling de lokale bevolking hier volledig in te betrekken en opbrengt gaat naar hen.

Ik merk dat ik soms best met mezelf in conflict kom als ik mij verdiep in de mogelijkheden tot het doen van vrijwilligerswerk of ontwikkelingswerk. Het is een sector waarin je veel op moet geven en er (vrijwel) niets te verdienen valt. Ik voel in mij een conflict ontstaan tussen een welvarend leven waarin ik in mijn materiele en immateriele behoeften kan voldoen, of toch erg veel opgeven ten behoeve van anderen.
Ik besef heel goed dat mijn welvaartsniveau hoog ligt. Ik bezit een auto, woon op een leuke plek, kan verschillende keren per maand uit eten, kan op vakantie. In Nederland lijkt dit de standaard maar in een land als Zuid Afrika zijn dit luxes die 70 % van de bevolking zich niet kunnen verooloven. De materialistische drang van de mens is naar mijn idee in Zuid Afrika groter dan in Nederland. De mensen die geld hebben moeten per se in de nieuwste en mooiste mercedes, BWM, ferrari, porsche rijden. Zo zul je in bepaalde buurten ook weinig andere automerken zien. Toch wordt al deze statusobjecten niet altijd met geld op de bank gefinancierd maar gaat menigeen een lening aan om in dezelfde auto als de buurman te kunnen rijden.
Met een interestpercentage van rond de 14 % kun je je wel voorstellen dat velen in de financiele problemen geraken.
Gelukkig heb ik in geen enkel opzicht behoefte op dat niveau te willen meedoen. Wel bezit ik graag enige financiele vrijheid en kies er daarom voor om op dit moment part time vrijwilligerswerk te willen gaan doen.

Ik heb veel nieuwe mensen ontmoet de laatste tijd. Meesten zijn zwarte of coloured locals van wat betere komaf financieel gezien. Ik ervaar veel gelijkheid met hen. In gesprek met arme mensen voel ik meestal een verwachting vanuit hen om geld te ontvangen.

Vorige maand (januari) is er een artikel over mij gepubliceerd in een magazine in Nederland genaamd “Ajuus”. Een magazine over en voor emigranten. Ik besef dat ik dit een beetje laat mededeel en het januari nummer waarschijnlijk niet meer te krijgen is. Ik zal eens kijken of ik het artikel kan inscannen en online zetten.

Dat was in het kort even een update van de stand van zaken hier. Hoop weer van jullie te horen.

Groeten Hans